dziennik

Tak myśli sobie Hania. I jeszcze na dodatek umie już zareagować odpowiednio. Dla mnie to jest niesamowite, że dziecko 11 miesięcy, taki malutek, _rozumie_słowa_ i robi to, co się do niego mówi!
Np. ubieram Hanię i pytam: – Gdzie są skarpetki? Ona się rozgląda, wybiera skarpetki… (Jak opowiadałam to mojej mamie, a Hania siedziała przy nas, to na słowo „skarpetki” – pokazała palcem na moje nogi). A potem pytam: – A gdzie się wkłada skarpetki? I Hania przyciska sobie skarpetkę do stopy . Ona chyba myśli, że to się tak przykłada i powinno zostać. Moje słonko.
Albo w jak do łóżeczka ją kładę, ona sobie siedzi, i mówię: -Połóż główkę na poduszce. I ona kładzie. Nie wiem, skąd to umie, bo po prostu raz tak powiedziałam i ona położyła, chyba wiedziała wcześniej, co to jest poduszka .

I super jest też to, że Hanię tak bardzo cieszy, jak wie, że robi to, co od niej chcemy, że rozumie i może to zrobić. Wiesza z nami pranie . Siedzi koło miski, mówię do niej: – Haniu, daj. Ona sięga, wyciąga jakąś rzecz i mi podaje. Biorę od niej, mówię dziękuję, a Hania się cieszy jak nie wiem! Zadziera głowę i uśmiecha się, aż jej wszystkie zęby widać.

Mnóstwo jest takich sytuacji, kiedy z Hanią można już porozmawiać, tylko odpowiada na razie po swojemu, głównie „gegege” „bababa” i „bebuch”. I memememe oczywiście . No i chodzi! Już w swoich samodzielnych wędrówkach łazi na nóżkach, od krzesła do komputera, od drzwi do kanapy… Bardzo jej to szybko poszło od pierwszych kroczków.

This entry was posted on wtorek, Lipiec 31st, 2007 at 21:50:07 and is filed under Hania. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.