dziennik

Bardzo dużo to dziecko mówi. Policzyłam, że używa już ponad pięćdziesięciu słów, szok. Na razie brakuje jakichkolwiek reguł gramatycznych, ale dogadać się można całkiem dobrze. Słowa, którymi mnie ostatnio zaskoczyła (trzykropek dlatego, że ona tak końcówki przeciąga):
- Biśśś… (dziadek – Zbyszek, czyli chyba Zbyś?)
- miśśś… (Miś – dotychczas mówiła „mim”!)
- denden (hm, no jakoś tak, strasznie trudno powtórzyć, to jest garaż )
- tussss (tusz – do rzęs)
- daj (dotychczas mówiła – „dam”)
- mo (smoczek)
- jeść (wiadomo ).

Poza tym różne podobne słowa wymawia prawie tak samo, trzeba czasem kombinować. Np.
- clam – klan, kran i klaun
- nossss – nos i nóż (ciut się różnią wymową, ale zapisać tego nie umiem)
- jaajaa – lala, jaja, Jola (babcia)
- doszssss – grosz, groszek.

Słowo uniwersalne – zastępuje wszystko, czego nie umie albo nie chce powiedzieć – brzmi „bobom”. A słowo ulubione to „miamiam” czyli kotek. Nastąpiło też rozszerzenie znaczenia słowa „niuniu” – wcześniej tylko Hania była niuniu, a teraz każde dziecko (dzieci wróbelków z książeczki to też „niuniu”). Od dawna też mówi „myj myj” (wiadomo…).

A jak się mówi „Powiedz Kuba!” to ona zawsze „Dzieś!” (Kuba i Grześ to moi bracia, ale Kubę słabo kojarzy, bo on nie mieszka w Szczecinie).

This entry was posted on piątek, Marzec 21st, 2008 at 22:30:55 and is filed under Hania. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.