dziennik

czyli oczywiście „Star Trek”. Ale fajny! No po prostu fajny! I tak się przypominają te klimaty, łapanie odcinków różnych serii w różnych telewizjach… Ech…

Nic konstruktywnego nie napiszę, zwyczajnie mi się podobało i dobrze się bawiłam. Generalnie nie przepadam za prequelami i też nie przepadam za filmami o przenoszeniu się w czasie, bo to bez sensu jest, ale tu nawet się jakoś trzyma wszystko. I nie jest takie nadęte, jak „Nemesis”. Trochę strzelania i kosmicznych wybuchów, kosmiczne statki duże i jeszcze większe, trochę do śmiechu i oczywiście, jak w każdym amerykańskim filmie, ktoś musiał wisieć na rękach nad przepaścią. I ten Mr.Spock, bardzo, no naprawdę baaaardzo…

Ze względu na mój stan mocno błogosławiony poruszyła mnie scena narodzin Jamesa T. Kirka, gdyż oczywiście przebiegły one nad wyraz sprawnie. „Proszę teraz przeć, szybko, szybko!” i już, jest dziecko. No kuuuurdeż! Sławek mówi, że w filmie tak musi być, bo film nie może trwać 13 godzin. To ja bym chciała na jakimś filmie urodzić może.

Jeszcze z zupełnie innej beczki – tak sobie myślę, że chciałabym obejrzeć film, w którym graliby razem Hugh Jackman, Clive Owen i Christian Bale…

This entry was posted on środa, Maj 13th, 2009 at 19:58:23 and is filed under Kino. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.