dziennik

Apsik, apsik, kategoria „Kino” trochę nam się przykurzyła… Od urodzenia Hani nie byłam w kinie ani razu, Sławek chodzi czasem, ale że nic rewelacyjnego, to i nie pisze. Ale wreszcie, zachęcona wzmianką u Kayli, wybrałam się na Beowulfa. Sama, bo Sławek powiedział, że nie ogląda bajek rysunkowych. Po czym poszedł z pandim na film o pszczołach.

Czy to wstyd się przyznać, że nie znałam ani troszkę sagi o Beowulfie i w związku z tym nie miałam pojęcia, o czym będzie film? W każdym razie tak było. Fabuła całkiem sensowna, oglądało się bardzo przyjemnie, ładne obrazki (czyli to, o co mi chodzi w kinie przede wszystkim), a i muzyka miejscami niezła. A będąc w kinie pierwszy raz po tak strasznie długiej przerwie poczułam , że naprawdę istnieje coś takiego, jak atmosfera kina, takie specyficzne coś, dzięki czemu zupełnie inaczej ogląda się film w ciemnej sali (nawet Multikina) niż w domu. Już teraz na pewno będę chodzić częściej.

Z rzeczy idiotycznych w „Beowulfie” rzuciły mi się w oczy tylko obcasy-szpilki wyrastające z bosych pięt gołej Angeliny Jolie. Wiem, że ona miała być na maksa seksowna, ale, na Odyna, w siódmym wieku naszej ery demon w szpilkach?!

A jeśli chodzi o podsumowanie treści, to można uznać, że „Beowulf” pokazuje tragiczne skutki samotnego macierzyństwa i braku kontaktu ojca z synem. Dzieci wyrastają na bardzo źle wychowane.

This entry was posted on środa, Grudzień 5th, 2007 at 16:58:18 and is filed under Kino. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.