dziennik

Pani kelnerka położyła przed Hanią menu. Hania: Mamusiu! Pani mi dała tą książkę, niepotrzebnie! Ja nie umiem czytać! Kiedyś wcześniej tłumaczyłam Hani, co robi pani kelnerka, że ma tacę i przynosi zamówione jedzenie. A Hania: Albo lody! A dla ciebie kawkę!

Na naszym ulubionym placu zabaw panowało dziś wyjątkowe zagęszczenie.

Nie, nie chodzi o tę dzidzię, którą mam w środku Dziś rano Hania wycięła pierwszy w swoim życiu numer – to i tak nieźle, długo się powstrzymywała. Otóż włożyła sobie do nosa fasolkę. Malutką i czarną. Dobrze, że przyszła i się przyznała, bo inaczej byśmy za Chiny nie zauważyli – nawet świecąc latarką w nos [...]

Śpiewam sobie „Piękne usta masz, komu je dasz…” A Hania na to: Nieee! Bo nie można sobie urwać ustów! Są uczepione!

Tatusiu! Liczę do trzech! Jeden.. dwa.. cztery!

Bawimy się z Hanią w sklep: – Dzień dobry, czy jest groszek? – Nie ma. – A chleb? – Nie ma. – A mleko? – Nie ma. – To nic nie ma w tym sklepie? – Tak! Bo to jest Społem!!

- Mama! Mama! W moim potoju jest paskud!!! Tam, na półce! – To robaczek taki malutki latający. – A gdzie jest mama robaczkowa? Mogę się z nim bawić? Mama, bawimy się w chobanego! Robaczku, robaczku, siedem, osiem, siukam! … – Mama! Nie ma robaczka! Chciałam bym żeby wrócił! … – Wrócił robaczek! Mamusiu, wrócił robaczek! [...]

- Mamo, to ozeły są! – Mamo, to owca. A gdzie jej dzieci? – Poszły tam dalej na trawkę. – Zgubiły się! W Hani świecie nic nie występuje pojedynczo – każdy musi mieć albo mamę, albo dzieci. I dotyczy to tak samo wagoników od ciuchci, klocków i świętego Mikołaja.

Dzisiejszy tekst Hani: Mama, chodź tu do mnie… poczuj się swobodnie…